गोकुलले मतिर हेर्दै भने ‘जे कुरा देखेर आयो अन्त कतै, त्यो आफ्नो घरमा पनि हुनु पर्ने। नयाँ कुनै कुरा देख्यो, किन्नै पर्ने। कसैले कुनै कुरा गर्यो, मैले पनि त्यो गर्नु
वाटरलु जाने योजना अप्रत्यासित रुपमा बनेको थियो। म न्युयोर्कबाट टोरन्टो घुम्न पुगेको थिएँ। मेरो बसाइ टोरन्टो स्थित नरेश काकाको घरमा थियो। टोरन्टो पुगेको भोलि पल्ट नै मलाई एक नया ठाउँमा
‘अँ हँ, म त कहिले अब शहरतिर जान्न, बरु यै गाउँमा जिवन बिताउँछु। यै चिया पसलमा, यसरी नै चिया बेचेर। कति आनन्द आउँछ यो बाटो हिँडेर शहर पस्नेहरु र शहरबाट
पाठकवृन्दसँग एउटा कमलो अनुरोध ! यो कथा केहो मलाई थाहा छैन ! मैले यो कथा आफैँले लेखेको पनि होइन, देखेको पनि होइन, तर यस कथालाई भेटेको भने हुँ । यसलाई
ओहो कति सुन्दर ठाउँ १ पोखरा पुग्नेवित्तिकै रुचीको पहिलो प्रतिकृया थियो। नराम्रो ठाउँमा म कहाँ ल्याउँछु त तिमीलाई‚दंग पर्दै मैंले भनें । यो रमणीय ठाउँमा रुचीलाई लिएर आउन पाउँदा म
पहिलेका गाईमा विभिन्न रोग देखिए अनि दुध उत्पादन निकै कम हुन गयो, मेहनेत अनुसारको प्रतिफल नभएपछि नयाँ गाई किन्ने सल्लाह भयो, एउटा दुहुनो गाई । गाई किन्ने जिम्मेवारी घरको जेठो
‘एउटा कुरा भनम?’ मैले म्यासेजन्जरमा टाइप गरेँ अनि सेन्ड बटन थिचेँ । उता बाट जवाफ आयो ‘के कुरा’ ? मैले पुन जवाफ फर्काएँ ‘माकुरा’ । उतावाट रिसायको इमोजी आयो ।