इन्द्रानी प्रसाई मेरी प्रिय बुहारी थिइन् । उनी मेरा भतिज कनककेशर प्रसाईकी पत्नी हुन् । कनक मभन्दा १३ वर्ष जेठा भए तापनि उनले मलाई गर्ने आदर माथिल्लो स्तरको छ ।
तानासर्मा अथवा भनौं विकासे नाउँ प्रा.डा. तारानाथ शर्मासँग म झन्नै ४० वर्षदेखिसँगै छु भने पनि हुन्छ । तर हामीमाझ दुई दशकअघि एउटा डरलाग्दो ग्रहण लागिदियो र हामी पर, पर र
नेपाली भाषा साहित्यका वहूआयामिक व्यक्तित्व, भाषाशास्त्रमा एम.ए. गर्ने पहिलो नेपाली विद्वान सुप्रसिद्ध भाषाशास्त्री, वरिष्ठ साहित्यकार अनि धेरैजना नेपाली भाषा अध्ययन गर्ने बिधार्थीहरुका स्नातकोत्तर तहका शोधनायक आदरणीय गुरु तथा नेपाल प्रज्ञा
एक अर्काका आवरणमा रगरगाउने क्षणिक आकर्षणमा मर्ने र बाँच्ने प्रेमका कलङ्क झैँ एक अर्काका तृष्णामै मात्र डुबिरहने ए प्रेमका स्याउँस्याउँती किराहरू ! मेरो पवित्र नाउँमाथि खेलवाड नगर, मेरो अमर नाउँलाई
केही पुराना कुराहरुसँग नयाँ कुराहरु लुकेका हुने रहेछन । पुराना पुस्तक अनि कापीका पानाहरु पल्टाउदै जादाँ केही रोचक अनि रमाइलो कुरा पत्ता लाग्यो । एउटा कापीको पानामा निकै सुन्दर अक्षरका
सुविन भट्टराई युवामनहरुका प्रिय लेखक हुन् । भ्यालेन्टाइनको समयमा पारेर सुबिन भट्टराईका प्रेमिल भनाइहरु तपाइँहरु माझा पस्केका छौ, स्विकार्नुहोला, ७. हामी जिन्दगीलाई जति सिरियस्ली लिन्छौँ, जिन्दगी उति नै गहिरिएर हाम्रो मजाक
जन्म दियौ देखाइ संसार सारा आमा तिम्रो तिर्नु छ अभिभारा सृष्टिको भार तिमी नै उठाउछयौ अमृत धारा तिमी नै पीयाउछयौ तिमी नै हौ इश्वरको दोस्रो दर्जा आमा तिमी नै हौ
सुप्रसिद्ध साहित्यकार रत्नशमशेर थापाले आज मलाई सोध्नुभयो- “यदि तिमी प्रधानमन्त्री भयौ भने के गर्छौ, भाइ ?” मैले रत्न दाइलाई उत्तर दिएँ- “नेपाली साहित्य, कला, संस्कृतिका महारथीहरूको उपचार गर्छु ।” रत्न
जलालुद्दीन मोहम्मद रूमी ( सन् १२०७ देखि १२७३) रुमीका कविता अनि रुवाइयतका पुस्तकहरु आज पनि विश्वमा सबैभन्दा धेरै रुचाइएका पुस्तकहरु मध्य पर्दछन् । ईरान, ताजाकिस्तान, टर्कि, ग्रिस अनि मध्यपूवी एसियाका
नेपाली राष्ट्रियताका प्रतीक, नेपाली जनताका प्रचण्ड प्रतापी भूपति, नेपाल र नेपालीका प्रबल संरक्षक श्री ५ महेन्द्रको सालिकको पुनस्थापना गरेबापत नेपाल प्रज्ञाप्रतिष्ठानका कुलपति दाजु गङ्गाप्रसाद उप्रेतीसँग हामी स्वाभिमानी नेपालीहरू ऋणि छौं