भागवत गीतामा श्रीकृष्णले अर्जुनलाई आफुलाई मनपर्ने मान्छेको चरित्र वर्णन गर्नुभएको छ, आज त्यसै कुरालाई लिएर शास्त्रार्थ शुरु गर्न चाह्यौं ।
अर्जुनले प्रश्न गर्दछन् कि कृष्णलाई कस्ता मान्छे मन पर्दछन त भनी ?
श्रीकृष्णको सरल जवाफ हुन्छ, त्यस्ता मान्छे जस्लाई कसैको भय हुँदैन र कसैलाई पनि आफ्नो भय उत्पन्न गराउन चाँहदैनन , सबैलाई समान रुपले हेर्न सक्ने र सबैका लागि समान भावना भएको मान्छे नै मेरा प्रिय मान्छे हुन अर्जुन भनी कृष्णले भन्नुभएको छ ।
म तत्व नभएको अनि चाहना र प्राप्तीको ब्यग्रताले नदौडिएको मान्छेलाई घृणा गर्न कसैसंग केहि कारण हुँदैन । यस्ता मान्छेसंग कसैसंग डराउनुपर्ने कारण र कसैलाई हेयभावले हेर्नुपर्ने तर्क हुँदैन । पवित्र भोजन सेवन गर्ने अनि आफ्ना दायित्वका अगाडि तातो चिसो को ख्याल नगर्ने मान्छेहरु नै भगवानका प्रिय पात्रहरु हुन्छन् भनी कृष्णले भन्नुभएको छ । पापले नर्कको मार्ग दिन्छ भनें पुण्यले स्वर्गको । त्यस्तो मान्छे जस्ले साथी र दुश्मन दुबैलाई समान ब्यबहार गर्न सक्दछ, आलोचना र सम्मान दुबैमा यथावत रहन सक्ने, दु ख र सुख दुबैमा अबिचलित रहने र कुनै कुरामा पनि आशक्त नभएको ब्यक्ति नै सर्वश्रेष्ठ व्यक्ति भएको कृष्णको तर्क छ ।

“कृष्णका अनुसार फलको आशा नगरि गरिएको हरेक कर्महरु नै पुण्यको प्रतिक हुन् । ”

यि सम्पूर्ण शास्त्रार्थ भागवत गीताको १२ औं अध्यायको कृष्णअर्जुन कुराकानीका अशंहरु हुन् । भगवानलाई प्रिय लाग्ने पनत्रहरु खुशी, दु खी र सम्मान अनि तिरस्कारको प्रभाव र लोभमा नपरि सन्तुलनमा रहनसक्ने पात्रहरु हुन्छन् भन्ने सन्देश यहाँ पाइयो । प्राप्ती र बिछोडको भयबाट मुक्त भई जीवनधाराको प्रवाहमा उन्मुक्त बग्न सबै सक्षम रहन सकौं ।

लाइभमाण्डु