मेरी सासू भागीरथा प्रसाईलाई म ‘आमा’ भन्थेँ । म आफ्नी आमा दुर्गादेवी नेपाललाई पनि ‘आमा’ नै भन्छु । आफूले होस सम्हालेदेखि नै ओठको पहिलो उच्चारण र हृदयको पहिलो स्पर्शले गर्दा
आदिकवि भानुभक्त आचार्य तनहुँका सम्पन्न कुलघरानका पण्डित श्रीकृष्ण आचार्यका नाति थिए । श्रीकृष्ण संस्कृतका विद्वान् थिए । प्राध्यापक डा.वासुदेव त्रिपाठीका बुबा प्रेमदत्त त्रिपाठीका अनुसार उनी बिर्तावाल पनि थिए । श्रीकृष्णका
पदम विश्वकर्मा नेपाली साहित्यको क्षेत्रमा एक सुपरिचित नाम हो । साहित्यको क्षेत्रमा निरन्तर क्रियाशील रहेर उहाँले यस क्षेत्रको विकासमा महत्वपूर्ण योगदान पुर्याउनु भएको छ । पदम विश्वकर्माले हालै सार्वजनिक गर्नुभएको
लेखकः इन्दिरा प्रसाई ‘एकदिन नारद सत्यलोक पुगी गया लोको गरुँ हित भनी’ यस धरामा आएपछि होस् सम्हाल्दा नसम्हाल्दै सर्वप्रथम मेरा कानमा परेको श्लोक यही हो । मेरी आमा यो श्लोक
शनिवार असार ६ गते डा. सावित्री श्रेष्ठको कथा संग्रह “मौन क्रन्दन”को अनलाईन विमोचन भएको छ । विगत तीन दशक भन्दा अगाडी देखि नेपाली साहित्य श्रेत्रमा संलग्न रहनु भएकी लेखक डा.
यो पचास वर्षअघिको कथा हो । • पूर्वी पहाडको एउटा विकट गाउँमा हलेँसी छात्रावास थियो । त्यस छात्रावासमा हामी त्यसै ओरिपरि पाँच गाउँका भरखरै व्रतवन्ध भएका तन्नम विद्यार्थीमात्र बस्थ्यौँ ।
श्री प्रकाश सायमीज्यू, नमस्कार ! कोरोना भाइरसको यो संक्रमणमा तपाईं र तपाईंको परिवार आरामै हुनुहुन्छ भन्ने आशा गरेका छौं । दुखद कुरा त के भने यो विषम परिस्थितिमा हाम्रा बुबा
राजा श्री ५ महेन्द्रको नाम लिनासाथ उनको प्रज्ज्वल व्यक्तित्वका अनेक रूप हाम्रा आँखाअघि आउँछन्- राष्ट्रियताका सजग प्रहरी, हिम्मती राजनेता, विश्वका एक अति निपुण राजनीतिज्ञ, पञ्चायती प्रजातन्त्रका प्रबल प्रवर्तक, राष्ट्रिय मामलाका
अम्बर गुरुङ हरेक दिन सुनिन्छन्, राष्ट्रगानमा, हरेक बिहान गुञ्जिन्छन् अनि हरेक तरेली र परेलीमा आफ्ना कालजयी गीतहरु मार्फत भाव छर्दछन् । आएपछि नजाने को नै पो छ र? अम्बर पनि
प्रकृति संरक्षण आम मानिसको चासो भित्रको विषय होइन । संरक्षण गर्नुपर्ने नै बुलडोजर बनेर मैदानमा उत्रिएका हुन्छन् । यदाकदा प्रकृति दोहनका विरोध त सुनिन्छन् । तर ती आवाज सुन्नुपर्ने निकायसम्म